Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια, και το θυμάμαι σα χθες, όταν ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό ξεκινήσαμε από το Βόλο με την πιο ωραία διάθεση για να πάμε πάνω στα ορεινά χωριά της Ηπείρου, τα Τζουμέρκα. Ήμουν μαζί με τον κολλητό μου τον Αλκίμωνα(16χρονών), την Κατερίνα, τον Κωνσταντίνο και φυσικά τον υπεύθυνο της αποστολής Γιώργο Ανδρέου που τυγχάνει να είναι και πατέρας μου!! Εκεί θα βρίσκαμε το Μιχάλη από τα Γιάννενα και τον Γιάννη με το γιό του Παναγιώτη(17χρονών) από το Βελβεντό Κοζάνης, οι οποίοι θα μας βοηθούσαν σε αυτήν την εξερεύνηση των φαραγγιών της Ηπείρου.
Η φιλοξενεία των ανθρώπων στα χωριά ήταν πολύ ζεστή και οι ίδιοι είχαν ενθουσιαστεί με το γεγονός ότι κάποιοι ''τρελοί'' ήρθαν στην περιοχή τους για να μπουν μέσα στα φαράγια τους και να κατέβουν καταρράκτες τους οποίους είτε δεν έχουν δει ποτέ, είτε τους βλέπουν από μακριά όταν περπατάνε σε κάποια κοντινή πλαγιά.
Τα φαράγγια λοιπόν που εξερευνήσαμε και αρματώσαμε είναι: το φαράγγι του Ματσουκίου, το Κόκκινο Ποτάμι, ο καταρράκτης Καμίλι και το φαράγγι που μας ενθουσίασε και μας μάγεψε περισσότερο απ΄ όλα, η Πύλη Παραδείσου!
Τα τοπία είναι εκπληκτικά και τα νερά τους πεντακάθαρα. Σχηματίζονται μεγάλες και βαθιές βάθρες με αποτέλεσμα να απολαμβάνουμε πολλές βουτιές τσουλήθρες αλλά και φυσικά όμορφες καταβάσεις με σχοινιά (ραπέλ).
Ήταν μέρες γεμάτες με μοναδικές στιγμές και φυσικά με πολύ αδρεναλίνη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου